ετεοδμώς

ἐτεοδμώς, -ῶος, ή ἐτεόδμως, -ωος, ὁ (Α)

τίμιος, πιστός, δούλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετεός «αληθινός, γνήσιος» + δμως «δούλος»].